بعضى مواقع انسان باید روزهاى را که نگرفته است قضا کند و کفّاره نیز بپردازد مانند:
1. با توجّه و آگاهى، روزه نگرفته است.
2. اوائل بلوغ، احتمال مىداده که بالغ شده است ولى در تحقیق سهلانگارى کرده و روزه هم نگرفته است.
3. شب ماه مبارک رمضان جنب بوده و مىدانسته که اگر بخوابد تا صبح بیدار نمىشود تا قبل از اذان، غسل کند و خوابیده و بیدار نشده است.
4. با توجّه و آگاهى، روزه ی خود را باطل کرده است.
– براى انجام کفّاره مىتوان یکى از این دو راه را انتخاب کرد:
1. دو ماه روزه گرفت به گونهاى که سى و یک روز آن پى در پى باشد.
2. شصت فقیر را سیر کرد و یا به هریک از آنها 750 گرم گندم یا برنج
**راه سبز، ص: 119@
و مانند آن داد.
البتّه کسى که هیچیک از این دو برایش مقدور نیست هر اندازه که مىتواند باید به فقیر طعام بدهد. و اگر اصلاً نمىتواند، باید استغفار کند.(1).
1) توضیح المسائل / مسأله ی 1658 و 1660.
