اَلْحَیاءُ حَسَنٌ وَ لکِنْ فِى النِّساءِ اَحْسَنُ(1).
پیامبرصلى الله علیه وآله وسلم فرمود: «حیا، پسندیده و نیکوست، ولى در زنان، پسندیدهتر و نیکوتر است.»
گِرد ماه وجودش حلقه زده بودیم،
من بودم و دیگر یاران او،
دوست داشتیم او بگوید و ما گوش باشیم؛ ولى مثل بعضى وقتهاى دیگر از ما پرسید. هر کسى چیزى گفت، ولى هیچیک از پاسخها را نپسندید.
با خود گفتم پاسخ را باید از فاطمه بشنوم. نزد همسرم فاطمه آمدم.
فاطمه جان! پدرت، رسول خدا، از ما سؤالى پرسید، کسى نتوانست پاسخ دهد. «چه چیز براى زن بهترین است؟»
على جان!
«بهترین چیز براى زن آن است که مرد (نامحرمى) را نبیند و مرد
**راه سبز، ص: 140@
(نامحرمى) نیز او را نبیند.»
چون پاسخ فاطمه را به پیامبر گفتم، پیامبر پاسخ او را پذیرفت و از صمیم جان فرمود:
«پاسخ فاطمه، صحیح است، او پاره ی تن من است!»(2).
منطق فاطمه این است که زن، گوهرى گرانبها و فرشتهاى آسمانى است که هرچه پوشیدهتر و محجوبتر باشد نزد خدا محبوبتر است و این، با فطرت او کاملاً سازگار است.
منطق فاطمه این است که خودآرایى و خودنمایى زن نباید در برابر چشم نامحرمان باشد، خداوند این هنر را به زن داده است تا قلب شوهرش را فتح کند و چنان قلب او را پر کند که به زنهاى دیگر هیچ اعتنا نکند و طمع وصال آنان را در سر نپروراند.
امّا کسانى که افسار شهوت و هوس را رها کردهاند و تن به لذّات حیوانى داده و غرق در دنیا گشتهاند فرهنگ زندگى آنها چیز دیگرى است:
«خودآرایى، خودنمایى و چشمچرانى؛ و در یک کلمه: آزادى حیوانى»
آنان شخصیّت زن را در اینها مىدانند.
از نگاه آنان زنى که با مدرنترین آرایشها و زیباترین لباسها خود را مىآراید و با دلرباترین شیوهها در جامعه جلوهگرى مىکند و چشمانش به دنبال خواستههاى نفسانىاش مىچرخد، زنى با فرهنگ، امروزى، مترقّى و خوشبخت است؛ ولى واقعیت چیز دیگرى است:
مهار حرص و هوس را اگر رها کردى
مدام در هوسى و دوام در دردى
**راه سبز، ص: 141@
1) نهج الفصاحه / حدیث 2006.
2) مستدرک الوسایل / جلد 14 / حدیث 2 / صفحه 289.
