اَفْضَلُ الْعِبادَةِ الْعَفافُ.(1).
حضرت على علیه السلام، همواره مىفرمود: «بالاترین عبادت عفّت است.»
درِ خانه را مىکوبید،
«ابن امّ مکتوم» آن مرد نابینا بود، مىخواست به خانه من وارد شود،به عایشه و حفصه گفتم برخیزید و به اتاق دیگر بروید.
گفتند: او که نابیناست و ما را نمىبیند!
گفتم: اگر او شما را نمىبیند، شما او را مىبینید!
همانجا به یاد فاطمهام افتادم:
وقتى نابینایى مىخواست بر من وارد شود، بىآنکه به او چیزى بگویم، در پَسِ پرده رفت به او گفتم: این مرد، نابیناست و تو را نمىبیند!
گفت «گرچه او من را نمىبیند ولى من او را مىبینم و او بوى من را استشمام مىکند» .اینجا بود که از سرِ حقیقت، احساساتم اوج گرفت و گفتم:
**راه سبز، ص: 146@
«گواهى مىدهم که تو پاره ی تن من هستى!»(2).
ما نیز باید از رفتار رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم و فاطمه زهرا علیها السلام درس بگیریم و منزل ما و رفت و آمدهاى خانوادگى و فامیلى ما به گونهاى باشد که حریم مرد و زن در آن رعایت گردد.
نامحرم، نامحرم است اگرچه از نزدیکان و وابستگان ما باشد، ما نباید با او همانند یک محرم رفتار کنیم.
فرهنگى که از طریق بیشتر فیلمها و برخى از برنامههاى سیما به آن بها داده مىشود با فرهنگ ناب اسلامى فاصلهها دارد.
نشستن در کنار هم بدون مراعات کامل پوشش اسلامى و گفتن و خندیدن و شوخى کردن بدون مراعات محرم و نامحرمى کارى ناروا و ناشایسته است.
1) وسایل الشّیعه / جلد 11 / صفحه 1982.
2) مستدرک الوسایل / جلد 14 / صفحه 289.
