حضرت امیرالمؤمنین على علیه السلام در زمان خلافت خود همه روز مهّمات(1) خلایق ساختى و همه شب احیاء کردى(2) و به عبادت خالق پرداختى. بعضى محرمان(3) گفتند: «آیا امیرالمؤمنین این همه رنج و محنت بر خود چرا مىنهى چه باشد که گاهى طبع لطیف و نفس شریف را راحتى دهى و شبى سر فراغت بر بالین استراحتى نهى، این چه حالت است که نه روز حضرتت را آسایشى هست و نه شب آرامشى.»(4) فرمود که: «اگر در روز بیاسایم کار خلق در دنیا تباه شود و اگر در شب بیارامم کار من در آخرت ضایع گردد.» لطائف الطوائف، ص 87
**راهبردهاى روانشناختى تبلیغ، ص: 146@
1) مهمات: جمع مهمه (مهم)، کارهاى مهم و واجب و ضرورى. یعنى به کارهاى مهم مردم مىپرداخت (رسیدگى مىکرد).
2) احیاء کردن: شب را به عبادت گذرانیدن، شب زنده دارى.
3) محرمان: آشنایان، خویشاوندان.
4) یعنى: چه وضعى است که نه روز آسایش و آرامش دارى نه شب.
