قرآن در ترسیم وصف و ویژگى مردم با ایمان، به گونهاى به نماز و
**زلال جارى نماز و نیایش در آیینهى قرآن و روایات، ص: 57@
نیایش بها مىدهد که آن را دوشادوش دعوت به کارهاى پسندیده یا در کنار امر به معروف و نهى از منکر و در کنار پرداخت زکات و حقوق مالى و همدوش فرمانبردارى از خدا و پیامبر قرار مىدهد، و آن را یکى دیگر از نشانههاى دینباورى و دیندارى راستین عنوان مىسازد.
در این مورد از جمله مىفرماید:
«و المؤمنون و المؤمنات و بعضهم اولیاء بعض یامرون بالمعروف و ینهون عن المنکر و یقیمون الصلوة و یؤتون الزکوة و یطیعون الله و رسوله اولئک سیرحمهم الله ان الله عزیز حکیم -» (1).
و مردان و زنان توحیدگرا و با ایمان، دوستدار یکدیگرند که به کارهاى پسندیده فرمان مىدهند و از کارهاى ناپسند باز مىدارند و نماز را بر پا مىدارند و زکات و حقوق محرومان را مىپردازند، و از خدا و پیامبرش فرمان مىبرند.
آنانند که خدا به زودى مورد بخشایش و مهر خود قرارشان خواهد داد؛ به یقین خدا شکستناپذیر و فرزانه است.
پیام زیبا و سازندهى آیه آن است که: آنان که به بندگان محروم خدا توجه داشته و در دادن حقوق آنان کوتاهى نمىکنند، آن کسانى هستند که از بهترین راه بندگى و استوارترین وسیلهى فرمانبردارى خدا و قرب به او – که نماز و نیایش با روح و جان است – نیرو و توان معنوى مىگیرند، و خود را با آموزهاى جان بخش و درخشان آن زینت مىبخشند.
**زلال جارى نماز و نیایش در آیینهى قرآن و روایات، ص: 58@
1) توبه / آیهى 71.
