زمان مطالعه: < 1 دقیقه
قرآن نه تنها به نماز و نیایشى خالصانه و زنده و ناب برمىانگیزد، بلکه در هشدار از آفت ریاکارى و خودنمایى در نماز و نیایش و آمیختن و آلودن این برنامهى عبادى به انگیزههاى ناسالم و بهرهورى ابزارى از آن مىفرماید:
«أرأیت الذى یکذب بالدین –
فذلک الذى یدع الیتیم –
و لا یحض على طعام المسکین –
فویل للمصلین –
الذین هم عن صلاتهم ساهون –
الذین هم یراءون – و یمنعون الماعون -»(1).
آیا دیدى آن کسى را که روز پاداش را دروغ مىانگارد؟
این همان کسى است که یتیم را با خشونت مىراند،
و [مردم را] بر خوراندن بینوا بر نمىانگیزد.
پس واى بر آن نمازگزاران.
که از نمازشان غفلت مىورزند.
همانان که ریا مىکنند، و [مردم را] از آنچه مورد نیاز [آنان] است باز مىدارند.
1) ماعون / آیههاى 1 – 6.
