از پیامبر آوردهاند که در نقش زداینده و سازندهى نماز و نیایش فرمود:
«و ظهورکم ثقیلة من اوزارکم فخففوا عنها بطول سجودکم،
و اعلموا أن الله تعالى ذکره أقسم بعزته أن لا یعذب المصلین و الساجدین، و أن لا یروعهم بالنار یوم یقوم الناس لرب العالمین؛» (1).
هان اى مردم! شانههایتان از گرانى بار گناهانتان سنگینى مىکند، پس آن را با سجدههاى طولانى سبک کنید، و بدانید که خدا به شکوه خود سوگند یاد نموده است که نمازگزاران و سجده کنندگان را عذاب نکند، و در روز رستاخیز، آن گاه که مردم در برابر پروردگار جهانیان براى رسیدگى به حساب بر مىخیزند، آنان را به آتش نترساند.
و نیز فرمود:
**زلال جارى نماز و نیایش در آیینهى قرآن و روایات، ص: 109@
«ان لله ملکا ینادى عند کل صلاة: یا بنى آدم! قوموا الى نیرانکم التى أوقد تموها على أنفسکم فأطفؤها بالصلاة؛» (2).
خدا را فرشتهاى است که به هنگام فرارسیدن وقت هر نمازى بانگ مىزند که: هان اى فرزندان آدم، به پا خیزید و آتشهایى که بر جان خود برافروختهاید به وسیلهى نماز و نیایش راستین خاموش کنید.
1) بحار / ج 96 / ص 357.
2) نهج الفصاحة / ح 898.
