زمان مطالعه: < 1 دقیقه
حضرت الیاس نشسته بود، ناگاه فرشته مرگ وارد شد که جانش را بگیرد، الیاس به گریه و زارى درآمد؛ خداوند به فرشته مرگ فرمود: «از الیاس سؤال کن گریه ات براى چیست؟ براى دنیا یا مرگ؟»
الیاس در جواب گفت: «زارى من براى این است که نیستم تا ذکر خدا گویم و در مجالس ذکر، جاى من خالى خواهد بود.»
خداوند به فرشته مرگ امر فرمود که روح او را نگیرد؛ زیرا او زندگى را براى ذکر خدا مى خواهد نه براى خودش. بگذار تا به یاد من زنده بماند. روى همین اصل است که خضر و الیاس در خاوران و باختران تسبیح کنند و در مجالس ذکر حضور یابند.(1).
1) خلوتگه راز، ص85.
