زمان مطالعه: < 1 دقیقه
افتخار انقلابى که نهالش به دست خمینى کبیر کاشته شد، همین بس که صفوف آدینه هایش لاله گون بود. امامان آدینه اش على وار در خون غلطیدند و در آسمان ایران شیون و غم به پا شد.
اى لاله هاى در خون غلطیده محراب نماز، اى کبوتران حرم عصمت؛ از دست ساقى کوثر سیر بنوشید، تا از سرورتان ملائکه نیز به شادمانى درآیند.
شهیدان محراب را به خاطر دارید؟ مدنى را؟ دستغیب را؟ صدوقى را؟ اشرفى اصفهانى را؟ آن نگاه نافذ اولین لاله محراب را؟ آن بیان گرم لاله دوم را؟ آن چهره صمیمانه سومین گل گون را؟ و آن وقار چهارمى را؟
این شهیدان عارف از هر جهت برتر از دیگران هستند؛ باید زندگى آن ها را ورق زد و عبرت گرفت. آن ها از کودکى متفاوت با دیگران بزرگ شده اند.
