از منظرى دیگر نماز و زکات ارتباط بسیار نزدیک و تنگاتنگى با هم دارند به طورى که وجود یکى بدون دیگرى لغو و بى پایه است. نماز بدون زکات، نماز نیست، و زکات بدون نماز باطل و خرج بیهوده است. که هیچ کدام بدون دیگرى مورد پذیرش درگاه الهى قرار نمى گیرد، در دیدگاه دینى، نماز در کنار زکات و با هم خواسته شده است تا آن جا که مولا امیرالمؤمنین على علیه السلام مى فرمایند:
ثمّ ان الزکوة جعلت مع الصلوة قرباناً لاهل الاسلام(1).
نکته اى که از این حدیث در این خصوص استفاده مى شود این است که نماز و زکات در کنار هم نردبان تقرب به درگاه الهى و رسیدن به مقام معنوى، در دین مقدس اسلام است.
بنا بر روایت معصوم، امر نماز تا آن پایه از اهمیت است که اگر قبول درگاه الهى قرار بگیرد سایر اعمال انسان نیز قبول مى شود و اگر رد شد بقیه اعمال حتى زکات نیز مردود مى شود و بیچاره آن شخص که از اقامه نماز سر باز زند، هر چند که سایر عبادات اسلامى مانند روزه، حج، جهاد، خمس و اعمال نیک دیگر را انجام دهد پس در واقع زکات وابسته به نماز و پا به پاى آن است. هم چنین در قرآن کریم امر به هر دو شده است آن جا که مى فرماید:
وَ اَقیمُواالصَّلوةَ وَ اتوُاالزَّکوةَ…(2).
نماز را به پاى دارید و زکات بدهید.
و انجام این امر به این صورت لحاظ شده که: نماز و زکات در نظر خداوند هر دو واجب و مطلوب خداوند هستند، بنابراین اگر یکى انجام شود و دیگرى ترک، این نحو عمل کردن به دستورات الهى مساوى با ترک آن است به این معنا که خداوند هیچ کدام را بدون دیگرى نخواسته است. از بعضى آیات چنین به دست مى آید، شخصى که از زکات دادن سرپیچى مى کند و زکات نمى دهد و زکات دادن را انکار مى کند، مشرک شده و مورد عتاب و سرزنش خداوند است و پر واضح است که نماز از شخص مشرک پذیرفته نیست، در روایت دیگرى از امام جعفرصادق علیه السلام آمده است که:
اگر کسى یک قیراط از زکاتش را نپردازد، مى خواهد یهودى یا نصرانى بمیرد (یعنى مسلمان نخواهد مرد.)
1) نهج البلاغه، محمد بهشتى، خطبه 199.
2) سوره مزمل، آیه 20.
