در این ارتباط، قرآن کریم نسبت به کفارى که در حال جنگ با مسلمانان بودند مى فرماید:
فَاِذاَ انْسَلَخَ الاَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِکینَ حَیْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ وَ خُذُوهُمُ وَ احْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُوا لَهُمْ کُلَّ مَرْصَدٍ فَاِنْ تابُوا وَ اَقامُوا الصَّلوةَ وَ اَتواالزَّکوةَ فَخَلُّوا سَبیلَهُمْ اِنّ اللهَ غَفُورٌ رَحیمٌ(1).
«پس اگر ماه هاى حرام پایان یافت هر کجا آنان (مشرکین) را یافتید بکشید و راه را بر آن ها تنگ کنید، مگر آن که توبه کنند و نماز بگزارند و زکات بدهند که در این صورت دست از آن ها بردارید که خداوند آمرزنده و مهربان است.»
خداوند تعالى دو اصل نماز و زکات را پس از توبه براى مشرکین ملاک عمل قرار داده و در حقیقت توبه کردنشان را منوط به اقامه نماز و اداء زکات دانسته است، پس اگر کفار توبه کردند و اقامه نماز نموده و ایتاء زکات کردند، راه را بر روى ایشان باز کنید که خداوند آنان را مى آمرزد.
در اسلام براى برائت و پاکسازى از گناهان و جرائم، صدقه معین شده است و نماز و زکات نیز در اسلام در نابودى گناهان و معاصى نقش مهمى ایفا مى نماید.
1) سوره برائت، (توبه)، آیه 5.
