زمان مطالعه: < 1 دقیقه
پس از رحلت پیامبر گرامى اسلام، روزى امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام رو به مؤذن پیامبر فرمودند: بلال آرزو داریم امشب در وقت سحر براى ما اذان بگویى. سحرگاه بلال بر بام مسجد رفت و شروع به اذان نمود. همین که گفت: «الله اکبر، الله اکبر» خاطرات ایام رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم براى مردم مدینه تازه شد. صداى گریه و ناله از هر سو بلند شد. وقتى گفت: «اشهد ان لااله الاالله» صداى ناله بلندتر شد، تا رسید به «اشهد ان محمداً رسول الله»، زنان از خانه بیرون ریختند. روزى اندوه بارتر از آن روز در مدینه دیده نشده بود.(1).
1) عزیزى، عباس، «1001 داستان پیرامون نماز و نمازگزار» انتشارات نبوغ، قم، چاپ اول، 1377، ص 266.
