زمان مطالعه: < 1 دقیقه
اذان گفتن دسته جمعى در گردان ما سنت شده بود. در پشت پایگاه موشکى خورعبدالله، دشمن در یک حالت نیمه محاصره بود و راه فرارش را بسته بودیم. اما به علت حجم و شدت آتشى که داشت، نمى توانستیم به خط بزنیم، هر وقت برادرها احساس ضعف روحیه مى کردند و مى دیدند آتش دشمن زیاد است، همه با هم بر روى خاکریز مى رفتند و اذان مى گفتند، حسابش را بکنید اگر 300 نفر با هم اذان بگویند، چه مى شود؟! چنان ضعفى در روحیه دشمن به وجود مى آمد که در این گونه مواقع به سنگرهاى خود پناه مى بردند و دیگر خبرى از آتش نبود.
