زمان مطالعه: < 1 دقیقه
امام باقر علیهالسلام فرمود: «خدمت پدرم رسیدم مشاهده کردم به جایى از عبادت رسیده که هیچکس نخواهد رسید، صورتش از شب زندهدارى
**سجادهى عشق، ص: 63@
زرد و چشمها از شدت گریه مانند آتش سرخ گردیده، پیشانى از کثرت سجده پینه بسته، قدمها و ساق پاى مبارکش به واسطه طول قیام در نماز ورم کرده بود؛ فرمود: «من از دیدن آن حال نتوانستم خوددارى کنم، دلم سوخت و شروع به گریه نمودم. در آن موقع پدرم به فکر فرو رفته بود پس از مختصر زمانى متوجه من شد فرمود: «پسرجان یکى از جزوههاى عبادت على بن ابىطالب علیهالسلام را بیاور!»
جزوهاى را تقدیم کردم. اندکى از آن خواند. با خاطرى افسرده جزوه را به زمین گذاشت و فرمود: «چه کسى قدرت دارد مانند على علیهالسلام نماید.» (1).
1) بحار، ج 11، ص 23 / داستانهاى نماز، ص 47.