در حالات شهید محراب مرحوم ملا محمد تقى برغانى آمده است:
«عبادت آن جناب قدس سره چنان بود که همیشه از نصف شب تا طلوع صبح صادق به مسجد خود مىرفت و به مناجات و ادعیه و تضرع و زارى و تهجد اشتغال داشت و مناجات «خمس عشرة» را از حفظ مىخواند و بر این روش و شیوهى پسندیده استمرار داشت تا همان شب که شربت شهادت نوشید.»
مکرر در فصل زمستان دیده مىشد که در پشت بام مسجد خود،
**سجادهى عشق، ص: 77@
در حالى که برف به شدت مىبارید، در نیمهى شب پوستینى بر دوش و عمامه بر سر داشت و مشغول تضرع و مناجات بود و با حالت ایستاده، دستها را به سوى آسمان بلند کرده، تا این که برف، سراسر قامت مبارکش را از سر تا پا سفیدپوش مىکرد.
جالب توجه است که این بزرگوار در حال سجده که مناجات خمس عشرة را مىخواند به دست فرقهى بابیه به شهادت رسید. (1).
1) داستانها و حکایتهاى نماز، ج 2، ص 28.
