جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

خاطره‏اى از علامه طباطبایى

زمان مطالعه: < 1 دقیقه

علامه سید محمد حسین طباطبایى، صاحب تفسیر شریف‏المیزان مى‏فرماید: «چون به نجف اشرف براى تحصیل مشرف شدم از نقطه نظر قرابت و خویشاوندى، گاهگاهى به محضر مرحوم آیت‏الله حاج میرزا على آقا قاضى قدس سره شرفیاب مى‏شدم، تا اینکه یک روز جلو در مدرسه‏اى ایستاده بودم که مرحوم قاضى از آنجا عبور مى‏کردند، چون به من رسیدند دست خود را روى شانه‏ى من گذاردند و گفتند:

اى فرزند! دنیا مى‏خواهى نمازشب بخوان، آخرت مى‏خواهى نمازشب بخوان!

این سخن آنقدر در من اثر کرد که از آن به بعد تا زمانى که به ایران مراجعت کردم، پنج سال تمام در محضر قاضى روز و شب به سر مى‏بردم و آنى از ادراک فیض ایشان دریغ نمى‏کردم.»

عمل نمودن علامه به توصیه و سفارش استاد خود مرحوم قاضى و عنایت و توجه به مسایل عبادى و تهجد همراه با تفکر و تعمق در قرآن، علامه را به نقطه‏اى از اعتلاى معنوى مى‏رساند که وقتى دست به قلم مى‏برد، چنان آثارى از خود بر جاى مى‏گذارد که بدون شک در نوع خود بى‏نظیر است، تفسیرالمیزان یکى از آن آثار است، که پى بردن به ارزش آن مستلزم داشتن زمینه‏هاى علمى و تحقیقى لازم و برخوردارى از علوم قرآنى است. المیزان یک دوره کامل تفسیر قرآن است که در بیست جلد مدون گردیده است. (1).

**سجاده‏ى عشق، ص: 86@


1) حبیب و محبوب، ص 32.