محدث قمى در هنگام تلاوت قرآن وقتى به آیه ی شریفهى «و ما خلقت الجن والانس الا لیعبدون» «جن و انس را نیافریدیم مگر براى عبادت» مىرسید لرزه بر اندامش مىافتاد و مىفرمود: «وا اسفا چقدر غافلیم و چه اندازه از خدا دور افتادهایم. در حالى که عبادت و پرستش او هدف از آفرینش جن و انس بوده است. و چرا ما از آن هدف مبارک دور افتاده باشیم» و این ورد زبان ایشان بود و هر جا که منبر مىرفت و موعظه مىکرد فلسفهى آفرینش موجودات و انسان را یادآورى مىکرد و مىگفت «فراموش نکنید که عبادت خدا هدف خلقت است.» فرزند ایشان مرحوم حجةالاسلام آقاى حاج میرزا على محدثزاده نقل کرده است «پدرم شب جمعهاى پس از نمازشب، در نجف اشرف مشغول خواندن سوره «یس» مىشود وقتى که به آیهى شریفه «هذه جهنم التى کنتم توعدون» مىرسد چند بار آن را تکرار کرده و مکرراً مىگوید «اعوذ بالله منالنار» پناه مىبرم به خداوند از آتش جهنم و چنان منقلب مىشود که نمىتواند بقیهى سوره را بخواند و به همان حال باقى مىماند تا هنگام اذان صبح که مشغول نماز صبح مىشود.» (1).
**سجادهى عشق، ص: 88@
1) حاج شیخ عباس قمى مرد تقوى و فضیلت / حبیب و محبوب، ص 45.
