زمان مطالعه: < 1 دقیقه
هر کس که در نماز به روى و ریا رود
بر پشتبام کعبه به کسب هوا رود
بر عشق، رهروى که کند عقل اختیار
از خضر بگسلد، ز پى نقش پا رَوَد
تا باز مىکنند نظر، بسته مىشود
از هر درى که اهل طلب، بىنوا رود
این قفل وا شود به کلید شکستگى
هر دانه اى که نرم شد از آسیا رود
بینا کسى بود که نهد پا به احتیاط
در وادیى که کور در او بى عصا رود
خواب غرور، لازم ارباب دولت است
کى تیرگى ز سایه بال هما رود؟
بیرون نرفت سُرمه به شستن ز چشم یار
دود از سیاهْ خانه لیلى کجا رود؟
نادان شود ز اهل بصیرت به خاکمان
کوتاه دیدگى اگر از توتیا رود
بى مغز را ز جاى بَرَد گفتگوى پوچ
کاه سبک عنان ز پى کهربا رود
**سرچشمه امید، ص: 21@
هر کس هر آنچه یافته زین خاک یافته است
از آستان میکده «صائب»! کجا رود
«صائب تبریزى»
**سرچشمه امید، ص: 22@
