در هاى و هوى آتش
شیرازه قنوتت
هرگز ز هم نپاشید
تنها دو دست آبى
از دست آسمان رفت
اى با سحر سرشته
آیینه دار ذکرت
اینک دو بال روشن
از پیکر فرشته!
«حسن حسینى»
**سرچشمه امید، ص: 81@