زمان مطالعه: < 1 دقیقه
آن نیایش و پرستش و این راز و نیاز و کمکخواهى، در زبان قرآن «عبادت» نامیده مىشود.
قرآن عبادت را مخصوص خداى یکتا مىشمرد و پرستش هر کس و هر چیز دیگر جز خدا را حرام و گناهى بس بزرگ مىداند:
«و قضى ربک الا تعبدوا الا ایاه…»(1).
«فرمان خدا بر آن رفته که جز او را نپرستید…»
اسلام از نظر کلى، براى عبادت خداى یکتا هیچ زبان یا شکل خاصى معین نکرده و هیچ قید و شرطى نگذارده است. تنها شرط مهم عبادت در اسلام این است که آنچه بندگان خدا به عنوان عبادت به جا مىآورند به اوهام و خرافات، شرک، خودنمایى و ریا آلوده نباشد.
بنابراین، مسلمانان با رعایت کامل این نکات، در هر وقت و هر جا، به هر زبان و هر لغت و به هر شکل و هر جور که بخواهند مىتوانند به نیایش خدا و راز و نیاز با او بپردازند.
1) سورهى اسراء، آیهى 24.
