فقیه بزرگوار و عارف نامى و سالک سبیل الله، پیرامون رفع این شبهه مرقوم فرمودهاند:
«براى نماز غیر از این صورت، معنائى است و غیر از این ظاهر، باطنى است و چنانچه ظاهر را آدابى است که مراعات ننمودن آنها موجب بطلان نماز صورى یا نقصان آن مى گردد، همینطور از براى باطن آن نیز آدابى است قلبیه باطنیه که با مراعات ننمودن آنها نماز معنوى را بطلان یا نقصان دست دهد آنچنان که با مراعات آنها نماز داراى روح ملکوتى مىشود و ممکن است پس از مراقبت و اهتمام به آداب باطنیه قلبیه شخص مصلى را (نماز گزار) نصیبى از سر الهى نماز اهل معرفت و اصحاب قلوب حاصل شود که آن قرة العین اهل سلوک و حقیقت معراج قرب محبوب است»(1).
**سیرى در اسرار نماز، ص: 35@
1) آداب الصلوة، ص 2، چاپ آثار امام 1370 – جعل قرة عینى فى الصلوة – فروع کافى، ج 5، ص 321، و اشاره به «الصلوة معراج المؤمن» مىباشد که مرحوم علامه مجلسى در اعتقادات ص 29 روایت نموده است.
