در تاریخ هر قوم و ملتى روزهائى به ثبت رسیده است که هستى و تجلىاش، بیانگر اعتقادات، باورها، افتخارات و جلوه گاههاى ادوار و هزارههاى آن ملت است.
در اسلام نیز روزهاى گرامى و خاطره انگیزى وجود دارد که در میان آنها عیدهاى فطر و قربان از اهمیت ویژهاى برخوردار مىباشند و به عنوان دو عید بزرگ و پراهمیت شناخته شدهاند.
عید فطر که پس از برگزارى عبادتى یک ماهه به صورت روزه سازنده و ثمربخش و پس از نیایش راستین مسلمانان به عنوان سپاس الهى انجام مىگیرد از چنان عظمتى برخوردار است که از بزرگى و عظمت آن هر چه بگوئیم سخنى به گزاف نگفتهایم و شرح اجمالى آن گذشت.
یکى دیگر از اعیاد اسلامى، عید سعید قربان است که در متن مراسم پرشکوه حج یا کنفرانس عالى اسلامى، تجلى مىیابد که گردهمآیى میلیونها مسلمان مشتاق و شیفته را ارج مىنهد و بر منزلت آن مىافزاید.
مراسم عید قربان که در متن مناسک و مراسم عبادتى حج قرار گرفته است به عنوان ابراز سپاس و تشکر به پیشگاه الهى صورت مىپذیرد و قربانى تقدیم درگاه قدس الهى مىگردد و این امر، به این فلسفه و حکمت اشاره دارد:
**سیرى در اسرار نماز، ص: 85@
که پروردگارا! همچنان که من در پیشگاه تو این حیوان را ذبح مىکنم و خون آن را طبق رضا و خشنودى تو، روان مىسازم، همچنان حاضر و آمادهام که در اجراى اوامر و در راه گسترش احکام و تعالیم تو، خون خود را فدا کنم و امر تو را در روى زمین جارى و حکمفرما سازم. قربانى من نشان و نمونهاى از فرمانبردارى و تسلیم محض به امر تو مىباشد.
