62 – عاصم بن حمید از امام صادق علیهالسلام نقل مىکند که فرمود: «ما من عمل حسن یعمله العبد الا و له ثواب فى القرآن الا صلاة اللیل فان الله لم یبین ثوابها لعظیم
**سیماى متهجدین، ص: 98@
خطرها عنده، فقال تتجافى جنوبهم عن المضاجع یدعون ربهم خوفا و طمعا و مما رزقناهم ینفقون، فلا تعلم نفس ما أخفى لهم من قرة أعین جزاء بما کانوا یعملون»؛ یعنى هیچ کار خوبى نیست که انسان انجام دهد، جز این که براى آن در قرآن پاداشى بیان شده است مگر نماز شب که خداوند پاداش آن را به خاطر بزرگى و عظمت آن پیش خودش مشخص نکرده؛ بلکه فرموده است: پهلو از بستر خواب حرکت دهند و با بیم و امید خداى خود را بخوانند و از آنچه روزى آنها کردیم به مسکینان انفاق کنند. هیچ کس نمىداند چه چشم روشنى به عنوان پاداش نیکوکارى برایشان ذخیره شده است.(1).
1) تفسیر قمى ص 512 ذیل آیه شریفه 16 از سوره مبارکه سجده.
