80 – از امام صادق علیهالسلام منقول است که شخصى از صلحا به آن حضرت شکایت نمود که من براى نماز شب برمىخیزم؛ لیکن خواب بر من غلبه مىنماید، تا این که صبح مىشود و چه بسا یک ماه یا دو ماه نماز شب از من فوت شده و به روز آن را قضا مىنمایم. حضرت فرمود: «قرة عین له و الله»؛ یعنى به خدا قسم این کار مایهى روشنى چشم تو است و به او اجازه نفرمودند که وتر را در اول شب به جاى آورد و فرمودند: «الوتر قبل الفجر»؛ یعنى
**سیماى متهجدین، ص: 105@
[زمان] وتر قبل از فجر است (نه اول شب).(1).
81 – از امام صادق علیهالسلام منقول است که فرمود: «قضاء صلوة اللیل بعد الفداة و بعد العصر من سر آل محمد المخزون»؛ یعنى قضاى نماز شب پس از صبح و بعد از عصر، از سر مخزون آل محمد صلى الله علیه و آله و سلم است.(2).
82 – ابن أبىقره به اسنادش تا اسحاق بن حماد از اسحق بنعمار نقل مىکند که گوید: «امام صادق علیهالسلام را در قادسیه ملاقات نمودم در حالى که على أبىعباس پیشاپیش در حرکت بود. تا این که به طراباد رسیدیم و در کنار جوى کوچکى به مردى برخوردیم که نماز مىگزارد در حالى که کاملا روز شده بود. پس امام صادق علیهالسلام در کنار او توقف نمود و فرمود: «یا عبدالله اى شىء تصلى»؛ یعنى اى بندهى خدا چه نمازى مىخوانى؟ گفت: نماز شب؛ آنچه از نماز شبم قضا شده است آن را در روز قضا مىنمایم. حضرت فرمود: «یا معتب حط رحلک حتى نفتدى مع الذى یقضى صلاة اللیل»؛ یعنى اى معتب! رحل شتر بیفکن تا با کسى که نماز شب را قضا مىکند چاشت بخوریم. گفتم فدایت شوم آیا در این باره چیزى روایت شده است؟ فرمود: «حدثنى أبى عن آبائه قال: قال رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم: «ان الله یباهى بالعبد یقضى صلاة اللیل بالنهار، یقول: ملائکتى عبدى یقضى ما لم أفترضه علیه، أشهدوا أنى قد غفرت له»؛ یعنى پدرم از پدرانش برایم روایت نموده که رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: به درستى که خدا به بندهاى که نماز شبش را در روز قضا نماید مباهات مىکند و مىفرماید: اى فرشتگان من! بندهى من چیزى را قضا مىنماید که بر او واجب نکردهام، شاهد باشید که او را آمرزیدم.(3).
**سیماى متهجدین، ص: 106@
1) دعائم الاسلام ج 1 ص 204.
2) وسائل الشیعه ج 3 باب 45 حدیث 4.
3) الذکرى ص 137.
