102 – سعد بن عبدالله از احمد بن أبى عبدالله برقى از على بن اسباط نقل مىکند که از امام صادق علیهالسلام در مورد شخصى که آخر شب برخاسته و در قرائت صدایش را بلند مىکند پرسید. آن حضرت فرمود: «ینبغى للرجل اذا صلى باللیل أن یسمع اهله لکى یقوم النائم و یتحرک المتحرک»؛ یعنى شایسته است انسان وقتى نماز شب مىخواند
**سیماى متهجدین، ص: 112@
صدایش را به خانوادهاش برساند تا آن کسى که به خواب رفته، بیدار شود و آن کسى هم که مىخواهد حرکت کند، حرکت نماید.(1).
103 – به سند صحیح از امام جعفر صادق علیهالسلام منقول است که هر گاه آخر شب برمىخاست صداى مبارکش را بلند مىکرد تا خانوادهاش بشنوند و مىفرمود: «اللهم أعنى على هول المطلع، و وسع على المضجع، و ارزقنى خیر ما قبل الموت، و ارزقنى خیر ما بعد الموت».(2)؛ خدایا مرا بر ترس از آنچه عظیم و نیرومند است یارى فرما و فراشم را وسیع گردان و خیرى را قبل از مرگ، روزیم فرما و خیرى ما بعد مرگم نیز به من روزى گردان.
1) علل الشرایع ج 2 ص 53.
2) فقیه ج 1 ص 304 – کافى ج 2 ص 538.
