استاد شهید مرتضى مطهرى (ره) درباره پدر بزرگوارش شیخ محمد حسین مطهرى مىگوید: «ما یک سلسله لذتهاى معنوى داریم که معنویت ما را بالا مىبرد. براى کسى که اهل تهجد و نماز شب باشد، جزء صادقین و صابرین و مستغفرین بالاسحار باشد، نماز شب لذت و بهجت دارد.
… لهذا کسانى که چنین توفیقاتى داشتهاند و ما چنین اشخاصى را دیدهایم، به لذتهاى مادیى که ما دل بسته ایم، هیچ اعتنا ندارند. چه مانعى دارد که من ذکر خیرى از پدر بزرگوار خودم بکنم؟ از وقتى که یادم مىآید (حداقل از چهل سال پیش) من مىدیدم این مرد بزرگ و شریف هیچ وقت نمىگذاشت و نمىگذارد که وقت خوابش از سه ساعت از شب گذشته تأخیر بیفتد. شام را سر شب مىخورد و سه ساعت از شب گذشته مىخوابید و حداقل دو ساعت به طلوع صبح مانده و در شبهاى جمعه از سه ساعت به طلوع صبح مانده بیدار مىشود و حداقل قرآنى که تلاوت مىکند یک جزء است و با چه فراغت و آرامشى نماز شب مىخواند. حالا تقریبا صد سال از عمرش مىگذرد و هیچ وقت من نمىبینم که یک خواب ناآرام داشته باشد. همان لذت معنوى است که این
**سیماى متهجدین، ص: 163@
چنین نگهش داشته، یک شب نیست که پدر و مادرش را دعا نکند. یک نامادرى داشته که به او خیلى ارادتمند است و مىگوید که او خیلى به من محبت کرده است. شبى نیست که او را دعا نکند. یک شب نیست که تمام خویشاوندان و ذى حقان و بستگان دور و نزدیکش را یاد نکند. اینها دل را زنده مىکند. آدمى اگر بخواهد از چنین لذتى بهرهمند شود ناچار از لذتهاى مادى تخفیف مىدهد تا به آن لذت عمیق الهى برسد.»(1).
1) حق و باطل ص 170.
