قرآن مجید قمار را از گناهان کبیره مىداند(1).
قمار عملى است که براى برنده و بازنده تولید دشمنى مىکند. قمارباز اگر ببازد، به خاطر از دست دادن مالى که به زحمت فراهم کرده دشمنى برنده را به دل مىگیرد، و اگر ببرد، بازندهى مقابلش دشمنش مىشود.
کمتر مجلسى براى قمار تشکیل مىشود که در آن نزاع و کینه برنخیزد، و چه بسا بازندهى مال به خاطر فراوانى حسرت و اندوه دست به خودکشى بزند، یا براى جبران از بین رفتن مالش به گناهان دیگر از قبیل دزدى یا آدمکشى دچار شود.
جمیع آلات و ادوات قمار، ساختن و فروختن و نگهدارىاش حرام است. و نشستن در مجلس قمار هم در آیین الهى ممنوع اعلام شده است.
روایات حرمت قمار، همانند حرمت شراب، در کتابهاى با عظمت کافى و وسائل فراوان است، مىتوانید به این دو منبع ارزندهى اسلامى مراجعه کنید.
براى نمونه به یکى از آن روایات که ابزار قمار هم در آن ذکر شده اشاره مىشود:
امام صادق علیهالسلام مىفرماید: فروش شطرنج و خوردن پول آن حرام و نگاه داشتنش کفر و بازى با آن شرک و سلام کردن به بازىکنندهى آن گناه و یاد دادن آن به مردم معصیت بزرگ است. آن کس که دست به
**سیماى نماز، ص: 102@
شطرنج مىزند همانند این است که دست در گوشت خوک فرو مىبرد و کسى که به آن نظر مىاندازد همانند آن است که به عورت مادرش نگاه مىکند.
بازى کننده و سلام دهندهى بر او و نگاه کنندهى به بازى، همه و همه در گناه مساوى هستند و آن کس که به بازى شطرنج بنشیند براى خویش در دوزخ جا تهیه مىکند و زندگى آن جهان برایش ایجاد حسرت مىنماید.
از همنشینى با قماربازان بپرهیزید، زیرا اهل آن مجلس محل خشم خدایند و هر ساعت در معرض غضباند، و چون نازل شود شما را هم خواهد گرفت(2).
قمارباز چون به قمار بنشیند تمام همت و نیرویش متوجه بردن مال از طرف مقابل است و براى این برنامه ناچار است ساعتها معطل شود. مجالس قمار گاهى از اول روز تا غروب یا از غروب تا نزدیک صبح ادامه پیدا مىکند و قمارباز خسته و درمانده در طول روز یا در طول شب چگونه مىتواند به نماز قیام کند؟ مگر قمار با نماز جمع مىشود؟
ضمن آنکه این عمل حرام بر اساس آثار وضعىاش جزء موانع نماز به
**سیماى نماز، ص: 103@
حساب آمده و عاملین به آن جز موفقین به نماز خالص براى حضرت حق نخواهند بود.
1) «یسألونک عن الخمر و المیسر قل فیهما إثم کبیر و منافع للناس و إثمهما أکبر من نفعهما و یسألونک ماذا ینفقون قل العفو کذلک یبین الله لکم الآیات لعلکم تتفکرون» بقره (2): 219.
2) «عن أبى بصیر عن أبى عبدالله علیهالسلام قال: بیع الشطرنج حرام و أکل ثمنه سحت و اتخاذها کفر و اللعب بها شرک و السلام على اللاهى بها معصیة و کبیرة موبقة و الخائض یده فیها کالخائض یده فى لحم الخنزیر و لا صلاة له حتى یغسل یده کما یغسلها من مس لحم الخنزیر و الناظر إلیها کالناظر فى فرج أمه و اللاهى بها و الناظر إلیها فى حال ما یلهى بها و السلام على اللاهى بها فى حالته تلک فى الإثم سواء و من جلس على اللعب بها فقد تبوأ مقعده من النار و کان عیشه ذلک حسرة علیه فى القیامة و إیاک و مجالسة اللاهى و المغرور بلعبها فإنه من المجالس التى قد باء أهلها بسخط من الله یتوقعونه کل ساعة فیعمک معهم» مستطرفات: 577؛ وسائل الشیعة: 17 / 323، باب 103، حدیث 22664؛ بحارالأنوار: 76 / 234، باب 98، حدیث 13.
