1. طهارت که عبارت است از غسل و وضو و تیمم و رفع آلودگى از بدن و لباس و حتىالامکان تمام محل نماز.
2. احتراز از لباس ابریشم، حریر، و نیز طلا براى مردان، و دورى جستن از لباسى که از پوست و پشم و کرک حیوانات حرام گوشت تهیه شده است.
3. مراعات وقت نماز، بخصوص اول وقت، و ایستادن در محلى که کسى یا چیزى از جلوى آدمى عبور نکند.
4. قرار گرفتن به طرف قبله با تمام وجود و توجه داشتن به این که انسان مىخواهد چه برنامهاى را اجرا کند و در برابر چه قدرت عظیمى ایستاده است.
**سیماى نماز، ص: 110@
5. خواندن بعضى از آیات قرآن قبل از ورود به نماز از قبیل:
«إنى وجهت وجهى للذى فطر السموات و الأرض حنیفا و ما أنا من المشرکین»(1).
من به دور از انحراف و با قلبى حقگرا همهى وجودم را به سوى کسى که آسمانها و زمین را آفرید، متوجه کردم و از مشرکان نیستم.
6. برداشتن دو دست تا محاذى گوش، در حالى که دو کف به طرف قبله باشد.
7. مؤدب و موقر قرار گرفتن در پیشگاه حضرت حق و چشم به محل سجده دوختن، مخصوصا به قطعه خاکى که براى گذاردن پیشانى به روى آن آماده شده است.
8. گفتن تکبیر و خواندن حمد و سوره با طمأنینه، زیرا سرعت و عجله در نماز تمام بهرهى خدایى آن را از بین مىبرد.
9. رفتن به رکوع، قرار دادن پیشانى به خاک در دو سجده همراه با دو کف دست، دو زانو، دو سر انگشت پا و تشهد و سلام، با توجه به این که نماز صبح دو رکعت، ظهر چهار رکعت، عصر چهار رکعت، مغرب سه رکعت، و عشا چهار رکعت است.
این مسأله را هم توجه دارید که در هر رکعت از نماز پس از قرائت حمد و سوره یک رکوع و دو سجده، و در دو رکعت آخر نمازهاى چهار رکعتى، خواندن یک حمد یا سه بار «سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر» – یا یک بار با توجه به فتواى مرجعى که انسان از او تقلید مىکند – انجام مىشود.
این است شرایط ظاهرى نماز که از آن تعبیر به مقدمات و مقارنات شده.
**سیماى نماز، ص: 111@
1) انعام (6): 79.
