الف – خواندن نماز به عربى یکى از نشانههاى جهانى بودن دین اسلام است؛ زیرا جمعیتى که در یک صف قرار مىگیرند و در جبهه واحدى فعالیت مىکنند، ناگزیرند زبان واحدى داشته باشند که به وسیله آن تفاهم کنند؛ یعنى، علاوه بر زبان مادرى و محلى، یک «زبان عمومى و جهانى» هم داشته باشند. امروز عدهاى از متفکران معتقدند: تا دنیا به صورت یک کشور درنیاید، مردم جهان روى سعادت نخواهند دید. براى این که این موضوع محقق شود، برنامههایى ارائه کردهاند که یکى از آنها به وجود آمدن یک زبان بینالمللى و جهانى است. پس خواندن نماز به یک زبان رمز وحدت و نشانه یگانگى است.
ب – خواندن نماز به یک صورت معین، آن را از دستبرد تحریف و آمیخته شدن به خرافات و مطالب بىاساس که بر اثر مداخله افراد غیر وارد هنگام ترجمه آن به زبانهاى دیگر رخ مىدهد مصون مىدارد و به این وسیله روح این عبادت اسلامى محفوظتر مىماند. منتها بر هر مسلمانى لازم است به قدر توانایى، با زبان دینى خود آشنا باشد و بداند با خداى خود چه مىگوید. اتفاقا یاد گرفتن ترجمه نماز که در یک صفحه کتاب خلاصه مىشود به قدرى ساده و آسان است که ممکن است آن را در یک ساعت (براى تمام عمر) یاد بگیرد.
**یکصد و ده پرسش و پاسخ دربارهى نماز، ص: 164@
ج – مسأله توحید و یگانگى در تمام اصول و فروع اسلام، یک زیربناى اساسى محسوب مىگردد و نماز به سوى قبله واحد و در اوقات معین و به یک زبان مشخص، نمونهاى از این یکتاپرستى و یکرنگى است. اگر به هنگام مراسم حج در مکه باشیم و نماز جماعتى را که صدها هزار مسلمان از نژادها و ملیتهاى مختلف از سراسر جهان در آن شرکت مىجویند و همه با هم مىگویند «اللهاکبر» مشاهده کنیم؛ آن گاه به عظمت و عمق این دستور آشنا مىشویم. حال اگر هر یک از آنان این جمله روحپرور یا سایر اذکار نماز را با زبان محلى خود مىگفت، چه هرج و مرج زشتى در آن روى مىداد.
د – عربى بودن نماز خود وسیله ارتباط و آشنایى هر چه بیشتر با این زبان و در نتیجه پیوند عمیقتر نمازگزاران با متون اصلى دین (مانند قرآن مجید) است. علاوه بر این که هیچ زبانى به غیر از عربى وجود ندارد که بتواند به سادگى معارف بزرگ و ارزشمند قرآن را ارائه کند. به طورى که با ترجمههاى قرآن به بیش از صد زبان و با تلاشهاى هزاران مترجم تا کنون، حتى آیه «بسم الله الرحمن الرحیم» دقیقا به هیچ زبانى ترجمه نشده و هیچ معادل دقیقى براى «الرحمن» و «الرحیم» یافت نشده است.
در هر حال شما علاوه بر این واجب دینى و برنامه رسمى (نماز)، مىتوانید در هر حال و با هر زبانى با خداوند مناجات و گفت و گو کنید و عاشقانه و مشتاقانه، با محبوب خود راز و نیاز نمایید.
**یکصد و ده پرسش و پاسخ دربارهى نماز، ص: 165@
