دسته بندی: حکمت‏هاى تبلیغ در حکایت‏هاى بلیغ

زمان مطالعه: < 1 دقیقه یکى پیش مولانا شمس الدین تبریزى گفت که من به دلیل قاطع هستى خدا را ثابت کرده‏ام. بامداد مولانا شمس الدین فرمود که دوش ملائکه

زمان مطالعه: < 1 دقیقه در آن وقت که شیخ(1) قدس الله روحه العزیز(2) به نیشابور(3) بود، به حمام شد، درویشى او را خدمت مى‏کرد و دست بر بازوى شیخ

زمان مطالعه: < 1 دقیقه یکى از بزرگان پارسایى را گفت: «چه گویى در حق فلان عابد که دیگران در حق او به طعنه(1) سخن‏ها گفته‏اند؟» گفت: «بر ظاهرش عیب

زمان مطالعه: 2 دقیقه شخصى، طالب آموختن قرآن بود، بسیار رنج برده بود در حفظ قرآن، و هنوز حریص بود. مى‏پرسید که مقرى(1) خوش خوان(2) اهل کجاست؟ و از

زمان مطالعه: < 1 دقیقه اى پسر هر چند توانى پیر عقل باش. نگویم که جوانى مکن لکن جوانى خویشتن‏دار باش. و از جوانان پژمرده مباش که جوان شاطر(1) نیکو

زمان مطالعه: < 1 دقیقه حکایت کنند از آن پدرى که مر پسر خویش را گفت: «امروز هر چه با مردم گویى و بر **راهبردهاى روان‏شناختى تبلیغ، ص: 151@ زبان

زمان مطالعه: < 1 دقیقه گروهى از حمدونگان(1) شب تابى(2) ددیدند و بر وى گرد آمدند، پنداشتند که آتش است، و از هر سویى هیزم گرد آوردند و برنهادند و

زمان مطالعه: < 1 دقیقه وقتى جمعى حکماى هندوستان در فضیلت بزرجمهر(1) سخن مى‏گفتند و به آخر جز این عیبش ندانستند که در سخن گفتن بطى‏ء(2) است یعنى درنگ بسیار

زمان مطالعه: < 1 دقیقه «خلل از این است که خدا را به نظر محبت نمى‏نگرند، به نظر علم مى‏نگرند!» «شمس تبریزى»(1). «نقل است که ابوبکر وراق فرزندى به دبیرستان

زمان مطالعه: < 1 دقیقه جوانمردا! نیّت تو در خور علم تو تواند بود، اگر علم تو سماعى است این عدیم الجدوى خواهد بود، یا قلیل الجدوى؛ و اگر علم