زمان مطالعه: 2 دقیقه در نمازم، خَم اَبروى تو با یاد آمد حالتى رفت که محراب، به فریاد آمد در این روزگار غریب، که واژه ها در دنیاى بى‏خویشى، سردرگم اند و بازیچه ى قلم ها، یافتن کلامى چند که واژه هایش خود را پیدا نموده، سرفصل معاشقه را، رقم زده اند، بسى دشوار مى‏نماید. در کوچه پس کوچه هاى بیدلى، هر جا که

زمان مطالعه: 2 دقیقه آن گاه که نماز مى‏خوانم، بر تارک بلند و بى‏کران محبوب با محبّتى مى‏نشینم که سرشار از وفا و صمیمیت است. در صحنه ى خوش زیستن، با عشقى به بازى مى‏پردازم که خود، سازنده ى سریال آفرینش است. به مهرورزى با بى‏همتایى خواهم پرداخت که سردفتر محبوبیت، را با نام خود رقم زده است؛ و به مشارکت در نمایشى دست

زمان مطالعه: 2 دقیقه چیزى دیگر به شروع نداى مؤذن نمانده و آسمانیان مشتاق پاسخ گویى به نداى «ادعونى استجب لکم»(1) پروردگارند، تا با گفتن «لبّیک یا حبیبى» بر سیماى پُر مهرِ یار، شادى بنشانند. چکاوکان در تلاطم و ترنّم که «هو، هو» و آدمیان خفته بر سر بازار غفلت، فاخته سان که «کو، کو» عطّاران بر دکّان هاى عطّارى شهر، عطر گاو زبان

زمان مطالعه: 2 دقیقه و آن گاه که نماز مى‏خوانم!… آن گاه که نماز مى‏خوانم، بر سینه ى لطافت ناشناس پاییز، دست رد مى‏زنم و حضور بهار را به نظاره مى‏نشینم. آن گاه که نماز مى‏خوانم، خوشه چین محراب عشق مى‏گردم و در چشمه سار زلال ازلیّت، به تماشاى جبروت معشوق، مى‏نشینم. آن گاه که نماز مى‏خوانم، سرْ دفتر غم‏آلود سرزمین کویرى دلم را

زمان مطالعه: < 1 دقیقه آن شب نیز باز در جارى وجود، وضوى عشق ساختم، تا شاید در ضمیرم، معشوقى را بیابم که سال ها کوچه هاى شور و شیدایى را به یاد یافتنش، پشت سر گذاشته بودم. سجّاده ى نیاز را گستردم. آن گاه به نماز ایستادم… آغاز به سراییدن نغمه ى شوقى نمودم که مدّتها در انتظار شنیدن آهنگش، لحظه ها را مى‏شمردم،

زمان مطالعه: 2 دقیقه هر گاه نماز مى‏خوانم، به یاد یار و دیار، آن چنان زار ناله مى‏کنم که به قول حافظ «از جهان، ره و رسم سفر، براندازم»(1) و این نماز، نمایش «آز» نیست؛ که تصویر «نیاز» است؛ تفسیر درد درون بنده اى که از عشق معبود، به خود مى‏پیچد. این نماز، «تفسیر ساده اى است بر وجود پاییزى عاشقى که هنوز تا