زمان مطالعه: 2 دقیقه الهى! عارفى به ملایکه ات غبطه خورد که «الرحمن على العرش استوى (1)» و فرشتگان تو، در حسرت «قلوب المنکسرة (1)» مانده اند که تو به دلشکستگان نزدیکى. آیا براى این قلب که چندین سال است در آرزوى حضور مى‏تپد، تیشه ى عشقى مى‏فرستى که در نمازم آن را خُرد کند و مرا به معاشقه با تو فرا خوانَد؟ آن

زمان مطالعه: < 1 دقیقه خدایا! مى‏دانم «گمنام بودن براى شهرت پرستان، دردآور است.» امّا مى‏خواهم، آن گاه که نماز مى‏خوانم، گمنامى شوم که همراه با تسبیح باد، به ستایشت مى‏پردازد و دل شکسته اش دریایى مى‏گردد، تا نهرهاى رحمت خاصّ تو را، در خود جاى دهد. الهى! این قفس درهم شکسته ى روحم را بپذیر و مرا عشق حضور، دِه. خدایا! مى‏خواهم آن گاه

زمان مطالعه: 2 دقیقه من شیشه ى شکسته ى غبار گرفته اى بیش نیستم، آیینگى کار من نیست. خدایا! بر مدار عشقت طواف مى‏کنم. مى‏خواهم در تندباد عواصف، شرمنده ى لرزیدن خویش نباشم و در حسرت زمزمى از نور وجودت نمانم. خدایا! مى‏خواهم هر گاه که نماز مى‏خوانم، پرنده ى وجودم آزاد گردد و در سیّاره ى عشقت طواف کند. خدایا! آن گاه که

زمان مطالعه: 2 دقیقه خدایا! مى‏خواهم آن گاه که نماز مى‏خوانم، به موطنى رجعت کنم که از آن دور مانده ام و در طلبش در کوچه پس کوچه هاى بن بست، سرگردانم. مى‏خواهم آن گاه که نماز مى‏خوانم، به حقیقت تکبیرة الاحرام برسم. در رکوعم جلوه ى عظمت و در سجودم مقام فقر خویش را در برابر غناى مطلق تو بازیابم. خدایا! مى‏خواهم آن

زمان مطالعه: 2 دقیقه الهى! شرمسارم که در نماز عشق تو، تا بلنداى آفتاب حضورت قد نکشیدم. اکنون هر گاه نماز مى‏خوانم، انگشت به دندان مى‏برم و با پشتى خمیده، خون مى‏گریم. خدایا! هر گاه نماز مى‏خوانم، نسیم بى‏قرار وجودم، بذر عطر مقّدس یادت را تا دورها مى‏فشاند و من بر سجّاده ى خیس از آبشار دیدگانم با تو پیمان مى‏بندم؛ پیمانى که مرا

زمان مطالعه: 2 دقیقه آن گاه که نماز مى‏خوانم، از منتهاى آرزوى خویش، زیستن در رنج را خواهان مى‏شوم؛ که «رنج، آوردگاهى است که جوهر وجود انسان را از غیر او جدا مى‏کند.» (1). آن گاه که نماز مى‏خوانم، قلب خسته ام حریم خلوت تو مى‏گردد و چشمان بى‏فروغم، به سوى کَرَم تو، دوخته مى‏شود. مست میکده ات مى‏گردم و خمار ساغر مى‏زدگان تو